Να κρατήσουμε ζωντανές τις left-liberal απόψεις


 του Λεωνίδα Καστανά

Aν η ΔΗΜΑΡ είχε μείνει στην κυβέρνηση όλα θα ήταν αλλιώς και γι’ αυτήν και για τη χώρα. Και θα ήταν καλύτερα. Αν είχε επιμείνει στη μεταρρυθμιστική γραμμή που διατύπωσε πριν τις εκλογές, αν την είχε ξεκαθαρίσει και εμβαθύνει, αν την είχε εφαρμόσει στους τομείς ευθύνης που ανέλαβε, αν την είχε επιβάλλει στους εταίρους της, η χώρα θα είχε προχωρήσει διαφορετικά, θα ήταν σήμερα σε καλύτερη κατάσταση. Λιγότερα οριζόντια, τυφλά και άδικα μέτρα, περισσότερες αλλαγές στο κράτος και την οικονομία, περισσότερη αλληλεγγύη, σταθερότερο πολιτικό κλίμα, ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση απέναντι στην τρόικα.

Αν είχε μείνει στην κυβέρνηση θα είχε και τον πρώτο λόγο στην ανασύνταξη της κεντροαριστεράς. Οι «58» δεν θα έμεναν στείροι, η ΕΛΙΑ θα ήταν πραγματική και θα είχε μεγαλύτερη εμβέλεια, το ΠΟΤΑΜΙ πολύ πιθανά να μην είχε εμφανιστεί ή καλύτερα ο κόσμος που το έφτιαξε και το ακολουθεί θα ήταν μαζί της. H left-liberal συνιστώσα της δεν θα είχε αποχωρήσει, αντιθέτως θα είχε ενισχυθεί και θα συνέβαλε από θέση ισχύος στη διαμόρφωση μιας συνεκτικής σύγχρονης αριστερής πρότασης.

Αλλά με τα «αν» δεν μπορείς να κάνεις πολιτική. Τι απομένει σήμερα; Η ΔΗΜΑΡ παίρνει αυτό που της αξίζει. Αδιαφορία από το εκλογικό σώμα, απουσία από το πολιτικό γίγνεσθαι, φθορά και μοιραία εξαφάνιση. Η επιλογή της ηγετικής της ομάδας να αποτελέσει απλά ένα ντεμέκ μεταρρυθμιστικό συνομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα κόκκινο πολιτικό περιβάλλον, δεν βγήκε. Όχι μόνο γιατί αυτή καταρρέει, αλλά και γιατί η κυβέρνηση ισορροπεί το παιχνίδι και ο ΣΥΡΙΖΑ σταδιακά επιστρέφει στη λογική των αριστερίστικων εντυπώσεων. Μόνο που ο κόσμος καταλαβαίνει ότι όταν δεν υπάρχουν  τα δανεικά χρειάζεται μετρημένο σχέδιο, που η Αριστερά ποτέ δεν είχε. Και ούτε θέλει να αποκτήσει. Γιατί η Αριστερά δεν γνωρίζει πως να διαχειρίζεται και να  μετασχηματίζει τον καπιταλισμό. Γνωρίζει μόνο να ζητά το αδύνατο. Και όταν η κρίση σαρώνει, με κάτι πρέπει να γεμίσουμε το στομάχι μας. Και τα λόγια δεν αρκούν.

Η πτώση της ΔΗΜΑΡ, η διάλυση των «58», η κυριαρχία του συστήματος ΠΑΣΟΚ στην ΕΛΙΑ, η καχεξία της Δράσης, σηματοδοτούν υποχώρηση των σχημάτων που ανήκουν στον προοδευτικό μεταρρυθμιστικό χώρο. Η φωνή μας εξασθενίζει, οι απόψεις μας υποχωρούν. Η Δεξιά ηγεμονεύει και η Αριστερά επανέρχεται στο θαλάμι της. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι σωτήριο για τη χώρα, αλλά δεν υπόσχεται προοπτική. Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός ανασυντάσσεται. Μπορεί οι συντεχνίες να υποχωρούν, αλλά το όφελος είναι πολύ αμφίβολο αν θα καταλήξει στους πολίτες. Το «ΠΟΤΑΜΙ» γέννησε τόσες ελπίδες, αλλά αποφεύγει ακόμα αν διατυπώσει μια καθαρή ορθολογική πρόταση, που είναι αμφίβολο αν την έχει. Είναι πολύ νωρίς για να δούμε το ρόλο του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, αν και ελπίζουμε και θέλουμε και θα προσπαθήσουμε να είναι θετικός.

Ο μεταρρυθμιστικός αριστερός χώρος οφείλει να απεγκλωβιστεί από τα παρωχημένα σχήματα και να κινητοποιηθεί. Να συναντηθεί με τις ανάλογες οικολογικές και φιλελεύθερες δυνάμεις και να διαμορφώσει ένα καινούργιο κίνημα. Ενδεχομένως άτυπα στην αρχή. Να συναντηθεί με τις δυνάμεις που κατεβαίνουν το "ΠΟΤΑΜΙ" και να συνομιλήσει μαζί τους. Να αναζητήσει τη συνεργασία, τον πολλαπλασιασμό και όχι τη διαίρεση. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι οι απόψεις μου τέμνονται με εκείνες πολλών στελεχών που ανήκουν στο χώρο της ΔΗΜΑΡ και τον γύρω από αυτήν. Απλά χρειάζεται πολιτικό θάρρος και διάθεση εξόδου. Αν θέλουμε να παίξουμε ρόλο στην μετά τις Ευρωεκλογές εποχή, πρέπει να τολμήσουμε. Διαφορετικά ας πάψουμε να μιλάμε για πάντα και ας αφήσουμε το "ΠΟΤΑΜΙ" να τραβήξει το δρόμο του.    



Σχόλια

  1. Ελπίζω το ποτάμι να μην ξεκαθαρίσει ΠΟΤΕ τις θέσεις του.
    Ο λόγος είναι ότι οι Έλληνες ΔΕΝ ψηφίζουν με ιδεολογικά κριτήρια.
    Εάν το ποτάμι ξεκαθαρίσει τις θέσεις του, αυτές (οι θέσεις) θα χρησιμοποιηθούν εναντίων του από τους γνωστούς λασπολόγους.

    Εάν οι Έλληνες ενδιαφέρονταν για τα προγράμματα και τις πολιτικές θέσεις των κομμάτων θα ψήφιζαν Δημοκρατικούς, Δημιουργία Ξανά και Δράση.

    Υ.Γ.
    Γιατί δεν αναφέρεις και την Δημιουργία Ξανά όταν αναφέρεσαι στον προοδευτικό μεταρρυθμιστικό χώρο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προτεινω ο "μεταρρυθμιστικος αριστερος χωρος" να παει διακοπες και να χαλαρωσει μεχρι τις εκλογες. Η επερχομενη συρρικνωση της Ελιας (συγγνωμη, εννοουσα ΠΑΣΟΚ) και της ΔΗΜΑΡ θα ειναι καθοριστικη και υπερ του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι ένα ζήτημα. Ο κεντροαριστερός αντιλαϊκισμός του Ψαριανού να μην συμφωνεί με τον κεντροαριστερό αντιλαϊκισμό του Φώτη. Κι ο κεντροαριστερός εκσυχρονιστικός αντιλαϊκισμός του Οικονόμου να μην ταυτίζεται με τον κεντροαριστερό εκσυχρονιστικό αντιλαϊκισμό του Λοβέρδου. Κι ο κεντροαριστερός εκσυχρονιστικός left liberal λόγος του Θεοδωράκη να μην ταυτίζεται με τον κεντροδεξιό εκσυχρονιστικό left liberal λόγο του Τζήμερου.
    Απασχολεί. Φευ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mάκη έχει φύγει ήδη για διακοπές και περιμένει. Μόνο που το κειμενάκι αυτό είναι μια αποχαιρετιστήρια βολή. Δεν πιστεύω ότι η Αριστερά αυτή μπορεί να κάνει τίποτα, ούτε να αυτοκτονίσει. Κανείς δεν της δίνει σημασία πια. Μοιραία εκλείπει και σιωπά για πάντα. ΟΙ απόψεις μας πάλι ίσως διασωθούν. Από τους επιγονους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ούτε διακοπές, ούτε περιμένει. Είναι διαρκώς παρών. Φωτίζει τα βράδια μας, γεμίζει τα όνειρά μας - ακόμη κι αν αυτό γίνει απο τους επιγόνους μας. Αυτό σημαίνει ανανεωτική - εκσυγχρονιστική αριστερά. Μάκη, Λέων, τα ξεχάσατε;
    Μπάμπης
    Ελπίζω πως δεν θα συρρικνωθεί η ΕΛΙΑ, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως δεν θα εξαερωθεί το ΠΑΣΟΚ - θα πρόκειται για το σχετικά καλύτερο κομμάτι του άλλωστε. Ο,Κ, Μάκη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία